De verbazing nam bij mij eerst alleen maar toe. Nadat ik kon bevestigen dat ik de eigenaar van Music in Mind was, vertelde zij mij dat ik genoemd was in een nalatenschap van een overleden mevrouw. De naam van deze mevrouw zei mij eigenlijk helemaal niets. Ik zou worden gebeld door een broer van de overledene en dan konden we concrete afspraken maken. Wat betrof die nalatenschap? Het waren allerlei muziekinstrumenten die mevrouw specifiek aan mij en mijn praktijk wilde schenken. Het betreft o.a. een gitaar, twee violen, een accordeon, een ukelele-banjo en een bandoleon.

De daarop volgende dagen was ik in mijn hoofd enorm bezig met dit bericht. Wie was die mevrouw, hoe kende zij mij? Welke connectie hadden we, waardoor zij aan mij gedacht heeft om haar muziekinstrumenten te schenken? Allerlei namen en verenigingen of muziekgezelschappen passeerden de revue. Een koppeling tussen haar en mijn muziektherapie praktijk kon ik niet ontdekken. Ook niet toen ik met de broer van deze mevrouw in gesprek kwam, toen ik de instrumenten in ontvangst mocht nemen.